We leven in een steeds meer virtuele wereld, waarbij we meer met ons hoofd bezig zijn en onze ledematen alleen voor het hoognodige gebruiken. De automatisering heeft veel handelingen overbodig gemaakt. Dat is aan de ene kant een zegen, want daardoor is er veel meer gelegenheid om de tijd te gebruiken voor echt menselijke zaken, zoals cultuur en spiritualiteit. Maar we weten natuurlijk aan de andere kant wel dat de automatisering van het denken, de computer, ook een groot gevaar met zich meebrengt. "Doen!" geeft oefeningen waarmee wij ons handelen, dat vanuit de wilsimpuls ontstaat, tot ontwikkeling kunnen brengen. De wil is kiemkracht. Daarin is nog helemaal niets tot verschijning gekomen, maar ligt in potentie de kiem. En zo moeten we leren ons wilsleven, niet ons wensleven, ons uitvoerende bestaan te beleven als een machtige potentie. Een mogelijkheid, die nog werkelijkheid moet worden en het omzetten van die mogelijkheid in de werkelijkheid, dat is de wil.